بوسه....

و باز هم بسوی کوچه های شب تنها میروم

آنقدر تنها که حتی سایه ام هم نمی آید

.

و همین است که میگویند :

من با خودم جمع صمیمانه تری دارم

 

بوسه.......

میگویم و

          مینویسم و

                      خودم تنهایی میخوانمش

بدون حتی یک نفر،

تنهایی میخوانمش

.

 

بوسه.......

همان درد است

که بوسه ایی از جنس درد به من هدیه داد

.

که درد ها داریو باز میگویی

پیش به سوی شادی

بوسه.......